5 przykazań bladej twarzy: czyli jak dbam o jasną karnację latem

Sukienka - Lindy Bop / Broszka i kolczyki - Retro Cherie

Miałam w podstawówce koleżankę, która latem nie odkryła nóg, dopóki nie opaliła ich na ciemny brąz leżąc na balkonie. Nieważne, że gotowała się w spodniach, gdy temperatura na zewnątrz przekraczała 30 stopni. Ważne było to, by nie pokazywać się na mieście z bladymi nogami.

 W siódmej klasie sama uległam"terrorowi opalenizny" i zrobiłam coś naprawdę głupiego. W związku z tym, że moja karnacja jest bardzo jasna, najczęściej opalałam się na czerwono, by po kilku dniach znów wrócić do poprzedniego stanu bladości. Postanowiłam coś z tym zrobić, by nie odstawać od grupy opalonych koleżanek i pewnego wieczoru użyłam samoopalacza.
Pewnie pamiętacie tamte produkty, które nie dość, że w kontakcie ze skórą uwalniały "aromat" palonego kurczaka, to jeszcze gwarantowały bardzo "naturalnie" wyglądającą opaleniznę - coś między pomarańczowym a bejcą. No więc wysmarowałam moje blade ręce (na szczęście tylko na tę część ciała się odważyłam) i pełna nadziei poszłam spać. Rano obudziłam się ze smugami ciągnącymi się wzdłuż rąk, najgorzej wyglądały dłonie, zwłaszcza ich zewnętrzna część oraz łokcie. Efekt był taki, że ostatnie dwa tygodnie wakacji spędziłam w długim rękawie i codziennie szorowałam ręce sokiem z cytryny.
Na szczęście w liceum odkryłam muzykę gotycką i w końcu okazało się, że gdzieś ze swoją bladością pasuję idealnie. Od tamtej pory jasna cera jest u mnie powodem do dumy, a nie rozpaczy czy kompleksów.

Sukienka Fever London

Oczywiście, nie każda z nas musi pokochać Louisa, Lestata czy hrabiego Draculę, by cieszyć się swoją bladą skórą. Jednak na pewno każda bladolica kobieta nie raz w swoim życiu usłyszała głupi/niemiły/ironiczny komentarz dotyczący koloru swojej cery. Dotyka nas to przede wszystkim latem, gdy obowiązkiem każdej z nas jest chwalić się piękną opalenizną, szczególnie gdy wracamy z ciepłych krajów. Jakież to zawsze jest wielkie zdziwienie, gdy pojawiamy się po urlopie blade i radosne, a koledzy i koleżanki z troską pytają, czy urlop się udał, czy nie było słońca, a może wcale nie wyjechałyśmy. Nigdy nie zrozumiem, dlaczego mamy się tłumaczyć z naszej bladości czy odpowiadać na zaczepki zupełnie obcych ludzi. To, jaki odcień ma nasza karnacja, jest naszą prywatną sprawą i nie powinno nikogo obchodzić.

Koszula -Redherring / Spódnica - Quiosque / Torebka - vintage

Po tym nieco przydługim wstępie przygotowałam miniporadnik dla każdej bladolicej damy, która chce uniknąć poparzeń słonecznych, spieczonej na raka skóry i zachować biały odcień niezależnie od warunków pogodowych.

1. Nie wychodź na zewnątrz bez uprzedniego przygotowania skóry na kontakt ze słońcem. Nawet jeśli niebo jest zakryte chmurami, pamiętaj, że gdzieś tam wysoko czai się podstępne słońce. Ja wybieram wyłącznie produkty, które mają najwyższy na rynku filtr - obecnie to 50. Ważne, by chroniły przed promieniowaniem UVA, UVB, ograniczały negatywne skutki promieniowania podczerwonego i by były fotostabilne. Szukam kosmetyków, które dedykowane są osobom z alergią słoneczną. Nie jestem przyzwyczajona do jakiejś konkretnej marki. W tym roku używam akurat tych kosmetyków, ale za rok mogę spróbować czegoś innego. Ostatnio zainwestowałam także w produkty zapobiegające powstawaniu przebarwień oraz w witaminę C w formie skoncentrowanego serum.

2. Nie żałuj sobie produktów, które mają cię ochronić przed promieniowaniem. Zawsze mnie zastanawiało, jakim cudem komuś zostało zeszłoroczne opakowanie kosmetyku i zuży jeszcze niecałą połowę. Mnie opakowanie 150 ml starcza na 2-3 tygodnie. Gdzieś przeczytałam, że na samą twarz powinno nakładać się około 1,5 ml kremu, aby kosmetyk odpowiednio nas chronił. Zmniejszenie ilości zalecanej przed producenta może skutkować zmniejszeniem ilości filtra nawet o połowę.

3. Staraj się być w cieniu. Jeżeli na polu jest jedno drzewo, a w okolicy jeden słup dający cień, na pewno mnie tam znajdziecie. Jeśli cienia nie ma nigdzie, zabierz go ze sobą. Jak?

4. Noś kapelusz lub parasolkę. Pamiętam, jak kiedyś minęłam na ulicy kobietę z dzieckiem. Świeciło mocne słońce, a ja miałam ze sobą papierową parasolkę. Dziecko ze zdumieniem zapytało mamę "Po co tej pani parasolka?". Odpowiedzi nie usłyszałam, ale gdybym mieszkała np. w Japonii, mój widok nikogo by nie zdziwił. Bo u nas osoba paradująca w słoneczny dzień z parasolem albo jest starszą panią, albo członkiem japońskiej wycieczki. W Japonii parasolka to podstawa. Tamtejsze kobiety noszą kapelusze z woalkami przypominającymi nakrycie głowy pszczelarza (chroniące twarz i kark), rękawiczki i długie rękawy.

5. Nie odkrywaj się za bardzo. Wiem, że to najtrudniejszy punkt, zwłaszcza na plaży czy latem w mieście. Najszybciej czerwienieją u mnie ramiona oraz dekolt. Więc w bardzo słoneczne dni staram się je czymś okrywać i nie eksponować za bardzo na słońcu.

Polo - Collectif Clothing / Spódnica - Solar / Okulary - Tiger